ነብዩ (ሶ.ዐ.ወ) ብዙ ነበሩ።
መልሱ፡- ፈገግታ.
ነብዩ ሰለላሁ ዐለይሂ ወሰለም ተግባቢና ታጋሽ ሰው ነበሩ ለሰዎች ደግ ነበሩ በሁሉም ግልጽነትና ለጋስነት ይያዟቸው ነበር። ከሰዎች ጋር ለመገናኘት ይጓጓ ነበር፣ እና ከእነሱ ጋር በመገናኘቱ ያለውን ደስታ በሚያንጸባርቅ ፈገግታ ይቀበላቸዋል። አንድ ሰው ወደ ውስጥ ከገባ በአክብሮት ይቀበላል, የሚገባውን ትኩረት ይሰጠው እና በደግነት እና በፍቅር ቃላት ያረጋጋው ነበር. ስለዚህ ለመልካም ሥነ ምግባር ቅድሚያ በመስጠት ብዙ እየሳቀ ሁል ጊዜም ፈገግ እስከማለት ድረስ፣ እንኳን ደህና መጣችሁና ብሩህ ተስፋን ለማሳየትና የወዳጅነት እና የፍቅር ድባብን ፈጠረ እንጂ እግዚአብሔርን በማይታዘዝ መንገድ ካልሆነ በቀር አላዘነም። አዝኗል፣ እና ማንንም ለመጉዳት እየሞከረ አልነበረም፣ ይልቁንም ሁልጊዜ ለሰዎች ደግ ለመሆን እና እነሱን ለማስደሰት ይጥር ነበር።
